Με πνίγει κάτι, το ανεξήγητο του τέλους
σε αυτό το φεύγω της φωνής σου η χροιά,
η ομορφιά σου που είχε μοιάσει στους αγγέλους
αλλά σου λείπει απ’ το σώμα η καρδιά.

Με πνίγει κάτι, στο σεντόνι το άρωμα σου
και τόσοι φίλοι που με παίρνουν για να βγω,
τους βάζω βέτο, να μην λένε το όνομά σου
μα στην ανάσα που μου μένει θα το πω.

Πνίγομαι,
η σιωπή σου θηρίο, θηλιά το αντίο,
πνίγομαι,
απ’ το άλλο μισό μου, στον παράδεισό μου
προδίδομαι.

Πνίγομαι
στον αέρα που λήγει, σε ψέμα που θίγει,
πνίγομαι,
στα θλιμμένα σου ρούχα,
στην τρέλα που σου ‘χα συντρίβομαι.

Να με σώσεις με μια σου συγνώμη
να μου δώσεις φιλί της ζωής
πως επείγομαι να αλλάξεις γνώμη
και απόψε καρδιά μου να ΄ρθεις,
έλα πνίγομαι.

Με πνίγει κάτι σαν το κύμα του πελάγους
και εσύ καρδιά μου του θανάτου το νησί,
η ιστορία είχε άστρο, όχι μάγους
και αυτό το άστρο μου το έσβησες εσύ.

Με πνίγει κάτι, σαν αέρας χαλασμένος
σαν ένα βλέμμα που το τέλος εννοεί,
κοιμήσου λέει ο καθρέφτης ο σπασμένος
μην κάνεις βήμα με μισή αναπνοή.

Πνίγομαι,
η σιωπή σου θηρίο, θηλιά το αντίο,
πνίγομαι,
απ’ το άλλο μισό μου, στον παράδεισό μου
προδίδομαι.

Πνίγομαι
στον αέρα που λήγει, σε ψέμα που θίγει,
πνίγομαι
στα θλιμμένα σου ρούχα,
στην τρέλα που σου ‘χα συντρίβομαι.

Να με σώσεις με μια σου συγνώμη
να μου δώσεις φιλί της ζωής
πως επείγομαι να αλλάξεις γνώμη
και απόψε καρδιά μου να ΄ρθεις,
έλα πνίγομαι.