Για πατρίδες ψάχνω και για ουρανό,
μέσα στα σκοτάδια, δράκους κυνηγώ,
με φτερά στα πόδια, καραβάνι μου,
που ‘ναι το στερνό μου, το λιμάνι μου.

Φεγγαρολουσμένη, κοιτίδα μακρινή,
του Άδη ξεχασμένη, χιλιοευλογημένη.
Φεγγαρολουσμένη, σαν ανοιχτή πληγή,
στα έγκατα κρυμμένη, λάβα που θα βγει.

Ξενιτιά με μάτια κλαμένα,
με φωτιές που σε πηγαίνουν στα ξένα,
με βαλίτσες αναμνήσεις,
κράτα καρδιά.

Ξενιτιά με λόγια θλιμμένα,
και με πρόσωπα απ’ το χρόνο σκαμμένα,
με ανθρώπους που διψάνε,
για λευτεριά.

Για πατρίδες ψάχνω και για εκκλησιές,
μέσα στα μπουντρούμια, μήτρες φωτεινές,
με καρφιά στα θέλω, τραύμα στην ψυχή,
ποια ζωή διαλέγεις, ποιόν διαλέγει αυτή.

Φεγγαρολουσμένη, κοιτίδα μακρινή,
του Άδη ξεχασμένη, χιλιοευλογημένη.
Φεγγαρολουσμένη, σαν ανοιχτή πληγή,
στα έγκατα κρυμμένη, λάβα που θα βγει.

Ξενιτιά με μάτια κλαμένα,
με φωτιές που σε πηγαίνουν στα ξένα,
με βαλίτσες αναμνήσεις,
κράτα καρδιά.

Ξενιτιά με λόγια θλιμμένα,
και με πρόσωπα απ’ το χρόνο σκαμμένα,
με ανθρώπους που διψάνε,
για λευτεριά.