Φίλε τώρα πέρασαν τα χρόνια
Όλα μοιάζουν να είναι πιο μακριά
Τα λοφάκια γίνανε σαν απάτητα βουνά
Μα ριζώσαμε εδώ κάτω χιόνι στα μαλλιά

Φίλε τώρα χάσαμε τα βλέμματά μας
Μείναν πίσω σε μια θάλασσα πλατιά
Κι οι κουβέντες που είπαμε ξυράφια ακονισμενα
Μάτωσαν τα δυο μας χείλη, τι χαζά παιδιά

Φίλε άκου λέω πια να φύγω
Όλα εδώ ζητάνε πιο πολύ
Χρόνια τώρα ψάχνω σε αυτό το μαύρο λογική
Μα η ζωή είναι έξω τρέχει λεύτερο παιδί

Φίλε τώρα ίσως να μην με γνωρίσεις
Ίσως να μην είμαι αυτός που είχες φανταστεί
Μα σ’ ένα καθρέφτη μέσα πιο βαθιά όταν κοιταχτείς
Τα δύο μάτια μου αναμμένα θα τα ξαναβρείς