Τώρα θα πρέπει δυο κορμιά δεμένα
να χωριστούμε σαν βουνά.
Το ένα σου χέρι με κρατά σε εσένα
το άλλο με σπρώχνει μακριά.

Πιάσε μια άκρη απ’ το σχοινί
εγώ την άλλη να μπορέσω να ξελύσω
μα πως λύνεις ότι ένωσε η ζωή
που σταματάς και που αρχίζω.

Να ξαναμετρήσω
απ’ το ένα την ζωή μου
μα όπου κι αν κοιτάξω
τα μάτια σου είναι η φυλακή μου.

Να ξαναμετρήσω
μα είναι αβάσταχτο για μένα
κι αν τα χείλη κλείσω
η καρδιά φωνάζει εσένα.

Κι όταν σε βγάλω από τα κλειδιά μου
κι όταν θα τρέχω μακριά
πάλι θα σε έχω σαν παλιά θηλιά μου
μες την καινούργια μοναξιά.

Πιάσε μια άκρη απ’ το σχοινί
εγώ την άλλη να μπορέσω να ξελύσω
μα πως λύνεις ότι ένωσε η ζωή
που σταματάς και που αρχίζω.

Να ξαναμετρήσω
απ’ το ένα την ζωή μου
μα όπου κι αν κοιτάξω
τα μάτια σου είναι η φυλακή μου.

Να ξαναμετρήσω
μα είναι αβάσταχτο για μένα
κι αν τα χείλη κλείσω
η καρδιά φωνάζει εσένα.