Τρύπησε το ποτήρι μου και δεν καταλαβαίνω
τι πίνω κάθε βράδυ μοναχός
και ύστερα εγώ κι ο ουρανός
τα λέμε κι απ' τη σκέψη σε σβήνω.

Μα σαν έρθει η νύχτα πάλι έρχεσαι
να μπεις μες στο μυαλό μου καταδέχεσαι,
έρωτα, τρέλα και ψυχή μου
αχ, και να γινόσουνα δική μου.

Αδειάζει το ποτήρι μου και το πιοτό με πνίγει
σαν χάνομαι στη κάθε μια γουλιά
περνάω με την νύχτα αγκαλιά
και λέω πως την έδιωξα να φύγει.

Μα σαν έρθει η νύχτα πάλι έρχεσαι
να μπεις μες στο μυαλό μου καταδέχεσαι
έρωτα, τρέλα και ψυχή μου
αχ και να γινόσουνα δική μου.