Δεν θυμάμαι καν το πέπλο που κρατούσες,
σαν να ήταν το μικρό σου το παιδί.
Την αιτία και τα λόγια που μετρούσες
πριν να φύγεις και χαράξει η αυγή.
Δεν θυμάμαι ποια υπόσχεση τηρούσες,
λες θα γίνει και θα πας απ’ την αρχή.
Αγωνία από μέσα μου περνούσες
κι ό,τι μείνει θα σου γίνει αφορμή.

(Επωδός)
Δεν μπορείς να με δώσεις στο σκοτάδι,
δεν μπορείς να μου δώσεις την χαρά.
Μεθυσμένη θα μου πεις κάποιο βράδυ,
οι αγάπες δεν πεθαίνουν μια φορά.

Δεν θυμάμαι με ποιο όνειρο μιλούσες,
τι σου είπε και έχεις απομακρυνθεί.
Φύλαξε όλα όσα μέσα μου κρατούσες,
κι ότι μείνει ας σου γίνει αφορμή.