Μες στο σπίτι μου το άδειο σαν σκιά περνάς
να γυρίσεις σου φωνάζω κι όμως δεν γυρνάς.
Μες στο τασάκι αποτσίγαρα
και το τηλέφωνο βουβό
μα το μυαλό μου τα ‘χει παίξει.

Πες μου λοιπόν τι έχει φταίξει,
τι έχει φταίξει σε ρωτώ,
φτάνει μονάχα μια σου λέξη
κι όλα στα συγχωρώ.
Σε συγχωρώ
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ.

Μια παλιά φωτογραφία που χαμογελάς
με κοιτάς με σημασία κι όμως δεν μιλάς.
Κι όλο με παίρνουν τα παράπονα
και να γυρίσεις σου ζητώ,
μα η καρδιά μου δεν θ’ αντέξει.

Πες μου λοιπόν τι έχει φταίξει,
τι έχει φταίξει σε ρωτώ,
φτάνει μονάχα μια σου λέξη
κι όλα στα συγχωρώ.
Σε συγχωρώ
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ.