Καλπάζεις μέσ’ από συσπάσεις
ψυχρού ανοιξιάτικου αέρα
–γαζέλα καθαρόαιμη–
πίσω απ’ την ασπρόμαυρή σου μπάλα.
Γενειοφόρα πεύκα γύρω σε κοιτούν καχύποπτα.
Το γρασίδι αστράφτει σε μεταλλικές λεπίδες.
Πασαλειμμένη χώμα σαν καρβουνόσκονη
αγνοείς το πρόσφατα χτυπημένο πόδι σου.
Απογειώνεσαι προς το δίχτυ.
Η ατμόσφαιρα μαζεύει γύρω σου σαν δόξα.
Φωνές γέρνουν σε θριαμβευτικές αλέες
και θόλους από χέρια
προς το μέρος σου.
Είναι το τρίτο γκολ σου σήμερα.

Αλύπητα καρφωμένη στη θέση μου
σκάβω το χώμα
προτάσσω το στήθος
λιώνω απ’ τη λαχτάρα τα χέρια μου
μην και σταθείς
μη θυμηθείς στον ιδρωμένο πυρετό
που καίει το μέτωπό σου
την κάτω χαμηλά γδαρμένη γάμπα σου
ότι πονάς
και πεις θα σταματήσω.