Το μαυροπούλι σκαρφαλώνει άθικτο
τον ορίζοντα πάνω απ’ τους λόφους
προς δυτικά.

Περίεργη ζέστη κυρτώνει τα φύλλα της μέρας.

Αιφνίδια σηκώνεται άνεμος.

Άλλωστε φαίνεται πως έχει έρθει πια καιρός
να πάρεις το καπέλο απ’ την κρεμάστρα
–κι ας μην έβρεξε– να παρακάμψεις
ρυμουλκώντας όλο το κουράγιο
στο γοερά προτεταμένο χέρι μου
να μετατοπίσεις –όσο είναι ακόμη καιρός–
σε απρόβλεπτα ευρηματικές διατάξεις
τα έπιπλα στον χώρο.

Και τώρα;
Ποιος θα το ντύνει;
Ποιος θα το πλύνει;
Ποιος θα γυαλίζει την κυρτή γραμμή στο λάμδα του;

Ποιος θα διεκπεραιώνει τη γλώσσα ανάμεσά μας
από δω και πέρα;