Αν σ’ αγαπούσα, τώρα θα ήμουν νεκρή
όπως όλοι όσοι αγάπησαν είναι
στα χείλη τους ψιθυρίζεται η μοναδική
κατοικία
ενός λάθους που τους καταδέχτηκε
γιατί τα λάθη, να ξέρεις, κοιτάζουν
αφ’ υψηλού τούς ανθρώπους
εγώ όμως κρατώ στα δόντια τη ζωή μου,
σαν λάφυρο
κι ανυπομονώ για κείνο το χάδι στο κεφάλι
που ποιος ξέρει τι αντάλλαγμα θα ζητήσει