Φύλαξέ μου λίγη από την οσμή
αυτής της ξαφνικής βροχής.
Τα υπόλοιπα θα τα κρατήσω εγώ
γεμάτος νοσταλγία
και σε πείσμα της συννεφιάς.

Δρόμοι της Θεσσαλονίκης μουσκεμένοι
το χέρι σου που διστακτικά γνέφει
και το χρώμα των ματιών σου
τη στιγμή που δάκρυσες.

Στη γωνία ένας ζητιάνος
μπροστά στο ανθοπωλείο
στέκεται αβέβαιος
για τη χρησιμότητα των λουλουδιών.

Πώς τα σκεπάζει όλα
τόσο καταλυτικά ο χρόνος;
Μόνο λίγη από την οσμή
της ξαφνικής βροχής να μου φυλάξεις.