Πάγωσε ο κόσμος, οι σκέψεις θολώσαν
σύγχυση, χάος, οι δρόμοι ματώσαν
πες μου που να πας,
δεν έχεις που να πας.

Μπαίνει φωτιά κι εμείς ρίχνουμε λάδι
μα ένα φως στο βαθύ μας σκοτάδι
φαίνεται, ζωή φαίνεται.

Θέλω να ζήσω και θα ζήσω
τον κόσμο αγάπησα, τ’ άλυτα τ’ άφησα
τ’ άφησα πίσω.
Θέλω να ζήσω και θα ζήσω
κι αφού αγάπησα τ’ άχρηστα χάρισα
και δεν γυρίζω.

Όπου κοιτάξεις απόγνωση, πόνος
κι άνθρωπος πάντα ο γνωστός δολοφόνος
παίρνει ότι έδωσε, τον κόσμο χρέωσε.

Κι όμως το νιώθω πως όλα θ΄ αλλάξουν
χωρίς ανθρώπινο χέρι θα φτιάξουν
μα πως να στο πω, το μόνο που θα πω.

Θέλω να ζήσω και θα ζήσω
τον κόσμο αγάπησα, τ’ άλυτα τ’ άφησα
έμειναν πίσω.
Θέλω να ζήσω και θα ζήσω
κι αφού αγάπησα τ’ άχρηστα χάρισα
και δεν γυρίζω.

Δόγμα η μάχαιρα, δόγμα ο πόνος
κι άνθρωπος πάντα ο γνωστός δολοφόνος
παίρνει ότι έδωσε, τον κόσμο χρέωσε.

Θέλω να ζήσω και θα ζήσω
τον κόσμο αγάπησα, τ’ άλυτα τ’ άφησα
τ’ άφησα πίσω.
Θέλω να ζήσω και θα ζήσω
κι αφού αγάπησα τ’ άχρηστα χάρισα
και δεν γυρίζω.