Έφερνα τον κατακλυσμό στα μάτια μου
Απ’ τον καιρό του Νώε
Υπό βροχή ψηλώνοντας σαν το χορτάρι
Στα μέρη που μεγάλωσα
Της Πίνδου το νερό
Όπου πατώ να στάζει

Ψιχαλιστά βάδισα πλάι σου
Να μην ακούσεις τη βροντή στο στήθος μου
Ή πιάσεις με την άκρη του ματιού
Τον κεραυνό που κράταγα στα χέρια
Και κάνεις πίσω μπρος στο φως της αστραπής

Μη μου βραχείς σε είχα πάντοτε
Μη λιώσεις όπως ήσουν από ζάχαρη
Κι όλη κολλήσεις πάνω μου
Και με μαζεύουν με τα κουταλάκια του γλυκού

Κόντρα σε όποια πρόγνωση καιρού
Με των μηρών το βαρομετρικό το χαμηλό
Χάλασε ο Θεός τον κόσμο

Και τα μαλλιά ραγδαία
Απ’ τους ώμους σου στο δρόμο πέφτανε
Να μπω μέχρι τα μπούνια μέσα τους
Κάθε μου πόρος να πνιγεί στο δέρμα σου

Σαν είδος υπό διωγμό
Αντί για κιβωτό να ψάχνουμε
Τάφο υγρό να βρούμε