Τη νύχτα του καλοκαιριού
λυγμός κι ανατριχίλα
σαν τη δροσιά σε καρτερώ
κι είναι τα χείλη μου θαρρώ
δυο μαραμένα φύλλα

Σβήσε τ' αστέρια της αυγής
και το φεγγάρι κόψε
γείρε τη φλόγα μου να πιείς
γράφουν το σύνορο της γης
τα βήματά σου απόψε