Δε θέλω πολλά, δε θέλω υλικά,
μα θέλω της ψυχής τα ιδανικά,
δε θέλω ψευτιά, ούτε δηθενιά,
μα μία καθάρια ματιά.

Δε θέλω πολλά, δε θέλω υλικά,
όλα εδώ θα μείνουν τελικά,
δε θέλω εφέ, ούτε περιττά,
τα δωρεάν είναι τ’ ακριβά.

Το ξεσκαρτάρισμα έχει αρχίσει,
ποιοι ειν’ οι φίλοι, ποιοι ειν’ οι εχθροί,
γιατί ο σκληρός μου έχει πλέον γεμίσει,
δεν έχει χώρο για άλλη πληγή.

Λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
δε χρειάζεται πολλούς μα το πολύ,
λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
είναι μικρή.

Ο ένας να κάνει για χίλιους,
και όλοι για έναν εκεί,
παρών στις χαρές και στις λύπες,
στον ήλιο μα και στη βροχή.
Λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
δε χρειάζεται πολλούς μα το πολύ,
λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
είναι μικρή.

Δε θέλω πολλά, δε θέλω υλικά,
μα θέλω της ψυχής τα ιδανικά,
δε θέλω καρφιά ούτε γολγοθά,
μα μια ζεστή αγκαλιά.

Το ξεσκαρτάρισμα έχει αρχίσει,
ποιοι ειν’ οι φίλοι, ποιοι ειν’ οι εχθροί,
γιατί ο σκληρός μου έχει πλέον γεμίσει,
δεν έχει χώρο για άλλη πληγή.

Λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
δε χρειάζεται πολλούς μα το πολύ,
λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
είναι μικρή.

Ο ένας να κάνει για χίλιους,
και όλοι για έναν εκεί,
παρών στις χαρές και στις λύπες,
στον ήλιο μα και στη βροχή.

Λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
δε χρειάζεται πολλούς μα το πολύ,
λίγοι και καλοί γιατί η ζωή,
είναι μικρή.