«Ακούς; Δεν τον αντέχω άλλο πια. Όχι. Με καταστρέφει. Όχι.
Δεν αγαπά εμένα. Αγαπά αυτό που τον έκανα να νιώθει.»

Έκανε κρύο κι έβρεχε κι είχες ντυθεί Χιονάτη
μπήκες μες στ’ αυτοκίνητο και μίλαγες με κάτι
τυπάκια που ολόγυρα δεν είχαν σημασία
δική μου αργά ή γρήγορα θα γίνεις στην πορεία
Το ξέρω πως ακούγομαι, το ξέρω πως σου μοιάζω
μικρό και αλαζονικό γουρούνι που διατάζω
Μα στην πραγματικότητα, εσύ είσαι μες στο κάδρο
Εγώ δεν έχω εαυτό, μέσα από σένα υπάρχω