Μη γαληνεύεις θάλασσα, μη σταματάς αέρα
τον ήλιο μην αφήνετε, να ξημερώσει η μέρα

Να γίνει πλούσιο τ’ όνειρο, να μου κρατήξει χρόνους
να μου ξεπλέξει απ’ την καρδιά τσ’ αμοναξάς τσι κλώνους

Να ζήσω μες στσ’ αγκάλες τσι, κάθε στιγμή τ’ ονείρου
κι’ απ’ το λαιμό τζι να γευτώ την ευωδιά του μύρου

Ν’ ανθίσει πάλι ο λογισμός, να ξεμαυρίσει η σκέψη
να ξαναπιάσει την καρδιά χαράς σκοπό να παίξει

Να’ χω χορτάσει την χαρά όντε θα ξημερώσει
γέννηση δεύτερη φορά τ’ όνειρο να μου δώσει