Σβήστηκε το φως του φεγγαριού
κι οι σκιές με φοβίζουν,
δίπλα μου δεν είσαι πια εσύ
κι οι αισθήσεις σπαράζουν.

Μέσα στη βουή του δειλινού
οι φωνές με στοιχειώνουνε,
πρόσωπα αόρατα, νεκρά
πόσο λίγο σου μοιάζουν
και σε ψάχνουν στους ανέμους,
μια κραυγή η φωνή μου.

Όσο κι αν ψάχνω να σε βρω
μέσα στο πλήθος θα βουλιάζω,
ήσουν το κάθε μου λεπτό
δεν το αντέχω που σε χάνω.
Φίλησα το δάκρυ σου πριν φύγεις,
στον έρωτα σου γονάτισα,
είσαι ένα ποτάμι και με πνίγεις,
όλα για σένα τα ΄δωσα.

Μοιάζουν όλοι οι περαστικοί
να κινούνται στο βήμα σου
σώματα που στέκουν σιωπηλά
κι έχουν το πρόσωπο σου.

Τρέχει η καρδιά μου σαν τρελή
μες στο πλήθος και χάνεται,
τρέχει κι όλο ψάχνει να σε βρει
κι όλο λέει τ’ όνομα σου
και η νύχτα σαν πέλαγο
πνίγει τα όνειρα μου.

Όσο κι αν ψάχνω να σε βρω
μέσα στο πλήθος θα βουλιάζω,
ήσουν το κάθε μου λεπτό
δεν το αντέχω που σε χάνω.
Φίλησα το δάκρυ σου πριν φύγεις,
στον έρωτα σου γονάτισα,
είσαι ένα ποτάμι και με πνίγεις,
όλα για σένα τα ΄δωσα.