Νιώθω τα χείλη σου πως με προδώσανε,
και όρκους έρωτα σε άλλον δώσανε.
Τα μάτια έκλεινα και λάθη κάλυψα,
μα όσο έψαχνα τα ανακάλυψα.

Είχα δίκιο που σου τα ’λεγα,
είχα δίκιο που δεν άντεχα,
να πιστεύω κι άλλα ψέμματα,
λίγο άργησα μα σ’ έμαθα.
Είχα δίκιο που σε άφησα,
είχα δίκιο που αγανάκτησα,
δεν πιστεύω ότι άλλαξες,
ίσως πιο πολύ να χάλασες.

Νιώθω τα μάτια σου άλλον κοιτάξανε,
κι όσα μου έταζαν σε άλλον τάξανε,
Όσους μου τα ’λεγαν εχθρούς τους έκανα,
εσένα κέρδιζα κι εμένα έχανα.

Είχα δίκιο που σου τα ’λεγα,
είχα δίκιο που δεν άντεχα,
να πιστεύω κι άλλα ψέμματα,
λίγο άργησα μα σ’ έμαθα.
Είχα δίκιο που σε άφησα,
είχα δίκιο που αγανάκτησα,
δεν πιστεύω ότι άλλαξες,
ίσως πιο πολύ να χάλασες.