Σαν τρελή η καρδιά σου
χτυπάει και δεν ξέρεις πώς και γιατί.
Οι παλάμες ιδρώνουν,
τα μάτια θολώνουν, κρίση εποχής.

Τι είν’ αυτό που σε κάνει
να τρέμεις μπροστά του, όρμα κι εσύ.
Δον Κιχώτης και Σάντσο
στου κόσμου το φάλτσο πάντα μαζί.

Γιατί έτσι είν’ η ζωή
σηκώνεσαι και πέφτεις,
μαθαίνεις να ρισκάρεις,
ρισκάρεις για να μάθεις.

Το θεριό που κοιμάται
όλη μέρα βρυχάται μόνο στο ντους.
Δε μπορεί να διακρίνει
μονάχα όταν πίνει φίλους κι εχθρούς.

Τα ποτά κερασμένα
από μένα σε σένα αν μου γελάς.
Την υγειά σου να έχεις
να ιδρώνεις, να τρέχεις, μη σταματάς.

Γιατί έτσι είν’ η ζωή
σηκώνεσαι και πέφτεις,
μαθαίνεις να ρισκάρεις,
ρισκάρεις για να μάθεις.