Αναψα ένα τσιγάρο πάλι άναψα
πήρα τα λόγια και τα’καψα
κι όλο σου το ψέμα
Επαιξα με το καπνό για λίγο έπαιξα
όπως κι εσύ μαζί μου κι έπαψα
να μιλώ για σένα

Του καπνού τα δαχτυλίδια
που ένα ένα σβήνουνε
με τους όρκους σου είναι ίδια
που όρκοι απλά θα μείνουνε
Ολα τα όνειρα μου τ’άφησες συντρίμια
μα στο υπόσχομαι ώσπου να’ρθει το πρωί
όπως σκορπάνε του καπνού τα δαχτυλίδια
από τη σκέψη μου κι εσύ θα’χεις χαθεί

Γέλασα με την αφέλειά μου γέλασα
που όλο το είναι μου σε κέρασα
κι έγινα το θύμα
Εριξα τη στάχτη στη ψυχή μου έριξα
και στην καρδιά μου επάνω έγραψα
το πλήρωσα το κρίμα