Οι αλυσίδες που με βαραίνουν
μες στο μυαλό μου στριφογυρνάνε
και τις ακούω που μία σπάνε
και δυο με δένουν.

Μες στον καθρέφτη κοιτώ το εγώ μου
με τη σιωπή του να με συνθλίβει
και μουτζουρώνω μ' ένα μολύβι
το είδωλό μου.

Οι αλυσίδες και οι καθρέφτες
άγρια θεριά και πάντα ψεύτες.

Στα όνειρά μου ζουν εφιάλτες
και κάθε βράδυ στέκουν κρυμμένοι
σαν ξοφλημένοι μαχαιρωμένοι
μαχαιροβγάλτες.

Κι οι αλυσίδες που σέρνω ακόμα
έχουν σκουριάσει και όλο τρίζουν
εδώ θα μείνεις μου ψιθυρίζουν
λες κι έχουν στόμα.