Το κύμα ανέβηκε στο σπίτι
κοντεύει πια να μας σκεπάσει
μες στο σαλόνι έχει αδειάσει
χιλιάδες σαρκοφάγα κήτη.

Το μαύρο σύννεφο που τρέχει
φορτώνει άγρια καταιγίδα
κλείνει επικίνδυνα η ψαλίδα
κι εμείς βρισκόμαστε στη μέση.

Νερά και μέδουσες και βράχοι
ποιος τη νικάει αυτή τη μάχη
μας έγραψε και δεν ξεγράφει
ένας αιώνας σαν ξυράφι.

Τριγύρω όλα τσακισμένα
και μόνο ο φόβος σουλατσάρει
ψάχνει κεφάλια για να πάρει
κι είναι πολλά παραδομένα.

Εσύ το πιο πολύτιμό μου
εσένα αρπάζω για να σώσω
αν καταφέρω να γλιτώσω
απ’ την κατάρρευση του κόσμου.