Γυρνούν οι μνήμες κι έρχονται
σαν τις σκιές τα βράδια
μες στα σεντόνια σέρνονται
κι ανάβουν τα σημάδια.

Απλώνουν τα πλοκάμια τους
και σβήνουνε τα φώτα
νυχτερινά φαντάσματα
με γερασμένα χνώτα.

Ποιο σφουγγάρι θα ρουφήξει
την πλημμύρα μου να πνίξει,
απ’ τις μνήμες να χωρίσω
και από το μηδέν να αρχίσω.

Γυρνούν οι μνήμες κι έρχονται
σαν σαϊτιές σφυρίζουν
μες στο μυαλό τρυπώνουνε
και τα παλιά θυμίζουν.

Ξαπλώνουν στο κρεβάτι μου
σφαλίζουνε την πόρτα
στο μέτωπό μου γλείφουνε
της σκέψης τον ιδρώτα.