Ξημέρωμα, τρέλα,
τρέλα κι αναλγησία
με σκέψεις που ψάχνουνε,
που ψάχνουνε να βρουν ουσία.

Δεν θέλω, δεν ξέρω,
δεν νιώθω, δεν είμαι
εκείνος που ήμουνα
προτού να χαθείς.

Δαίμονες γεννά η αγάπη όταν τρελαθεί
κι η παλιά φωτιά γίνεται πληγή,
την ανάγκη μου ξορκίζω, δεν θυμάμαι, δεν γνωρίζω
αν μαζί σου είχα μπλέξει μια κακιά στιγμή.

Ξημέρωμα, τρέλα,
τρέλα κι υποκρισία
χαρές που ξεμείνανε,
που ξεμείνανε στην ανεργία.

Τι άνθρωπος είσαι
που έτσι μ’ αρνείσαι
στα ‘δωσα όλα μου
κι εσύ μ’ αγνοείς.

Δαίμονες γεννά η αγάπη όταν τρελαθεί
κι η παλιά φωτιά γίνεται πληγή,
την ανάγκη μου ξορκίζω, δεν θυμάμαι, δεν γνωρίζω
αν μαζί σου είχα μπλέξει μια κακιά στιγμή.