Μόλις επέρασε η βροχή
και κόπασε η μπόρα
η απονιά που θήλαζες
με ξαναβρήκε τώρα

Που ήσουν, που βρισκόσουνα
τον περασμένο χρόνο
και μέτραγα τις ώρες μου
με δάκρυ και με πόνο

Τη ματωμένη μου καρδιά
την ένιψα με δάκρυ
και πλάγιασα το ψέμα σου
στης λησμονιάς την άκρη