Πέρα στα πέρατα μακριά σε κάποιον ξένο τόπο
Μπροστά στην άβυσσο, δειλά θα βρω ξανά τον τρόπο
Να αγαπήσω λαμπερές πολύ μακριές πλεξούδες
να μη μεταμορφώνονται και γίνονται αλεπούδες

Ψηλά σε εκείνο το βουνό υπάρχει ένα σπίτι
και τον χειμώνα τον τρελό πάντα κάτι του λείπει
Είναι τα χέρια σου θαρρώ είναι το άγγιγμα σου
απ’ τις πλεξούδες έμεινε μονάχα το άρωμα σου

Στα χέρια μου σε κράταγα για να σε προστατεύω
Κατάματα σε κοίταγα για να σε κυριεύω
κι όταν πλημμύριζε ο νους με αισθήματα και πάθος
γινόσουνα η αλεπού και εγώ ήμουνα το λάθος