Το γήρας γύπας αδυσώπητος
σκάβει ανελέητα το πρόσωπό του, αυτός
πλάθει όπως χρόνια τώρα
τη μορφή του, ώρα την ώρα, μέρα
τη μέρα συνεχίζει, πλάθει
τη μορφή του· ματαιοπονεί

το γήρας γύπας φθονερός ματαιοπονεί
που όσο το σκάψιμο βαθαίνει τόσο
πιο ανθρώπινη, βαθιά
ανθρώπινη η μορφή του· θα τον δείτε

σε δρόμο πολυσύχναστο ένα
πρωινό
τυχαία θα τον δείτε, μην
απορήσετε, είν’ αυτός
που χρόνια τώρα πλάθει
τη μορφή του, είναι ο άγνωστος
με το σκαμμένο πρόσωπο που έτσι ξαφνικά
σας ήρθε να του πείτε καλημέρα.