Κατεβαίνει ως τις φτέρνες το βουνό / Ένα κρεβάτι χώμα / Να δω,
απλώνει το αίμα στο βαμβάκι;

Μην φανταστείς πως θα σου γράφω
Ούτε εποχές
Ούτε διάθεση για ποίηση
Κλεισμένος ο καιρός από παντού
Στα ορεινά, στα πεδινά και στα παραθαλάσσια
Κι εξάλλου βρέχει
Να καταπιώ δεν προλαβαίνω τη βροχή
Γι’ αυτό σε πελεκάω
Όπως τη δρυ στα παραμύθια τα δικά σου
Στεγνή κι όλο στεγνή
Κάθε απόψε
Τάχα, και πως την δική σου χώρα
Δεν την λένε Χιροσίμα.