Αυτό που ακούς όταν φυσά
δεν είναι ο αέρας
είναι η ψυχή που χάθηκε
στο τελείωμα της μέρας.

Πάνω στις ράγες του φονιά
ματώνει το δοξάρι
τότε ανατέλλει σιωπηλό
το κόκκινο φεγγάρι.

Προτού ξυπνήσει ο Θεός
τον ήλιο σαν κοιτάξεις
θα δεις το φως όλης της γης
κι από χαρά θα κλάψεις.

Φωτιά και αίμα και κρασί
πάντα στο ίδιο χρώμα
όλα στο τέλος θα χαθούν
μέσα στο ίδιο χώμα.