Με την αυγή μαραίνομαι στη ξαστεριά λυπούμαι
ποια μοίρα τ΄άδικο έγραψε και χώρια εμείς θα ζούμε
ρωτώ φεγγάρι κι ουρανό αλήθεια να μου πούνε
αφού όλα τ' άστρα είναι εδώ κείνο που θέλω που 'ναι

Κοιτώ την πέτρα στο βουνό που τη σκεπάζει χιόνι
σαν την καρδιά μου που 'μεινε μονάχη και κρυώνει
Σε γη κι αέρα ορκίστηκα ποτέ να μη σε χάσω
τώρα ψυχή μου πως ζητάς τον όρκο να ξεχάσω

Μόνος θα ζήσω τώρα πια σα το ξερό κλωνάρι
κι έσυ ποια θάλασσα κοιτάς σε ποιο μιλάς φεγγάρι
ρωτώ φεγγάρι κι ουρανό αλήθεια να μου πούνε
αφού όλα τ' άστρα είναι εδώ κείνο που θέλω που 'ναι.