Σάλπαρες το πρωί
μα στο λιμάνι μ ‘άφησες

Οι αποχαιρετισμοί
δεν ήτανε το φόρτε μας

Κλείστε πια τα φώτα, κοιτάζω τ’ άστρα
δες τον άγγελο μου, να χτίζει κάστρα
πόσο θα ‘θελα να έρθω προς τα κει

Όλη η φύση έξω άνθισμένη
ψάχνω έναν άνθρωπο να με περιμένει
τη φωτιά ν’ ανάψω και να τη μοιραστώ

Μήπως ψέμα ήταν
όλα αυτά που μου είπαν
Η ζωή κυλάει
πάμε πάλι απ’ την αρχή

Τίποτα πιο απλό
ένα λεπτό μακριά από το όνειρό μας

Τίποτα πιο απλό
ένα λεπτό να είχαμε οι δυο μας

Χάλασε η πυξίδα και ήρθαν πάθη
σε καναπέ ξαπλώσαμε να βρούμε λάθη
έκανα τα πάντα, μα το κενό εκεί

Δέκα καλοκαίρια, γίναν χειμώνες
δάκρυα ποτίζουν τις ανεμώνες
σου φυλάω πάντα μια θέση αδειανή

Μήπως ψέμα ήταν
όλα αυτά που μου είπαν
Η ζωή κυλάει
πάμε πάλι απ’την αρχή

Τίποτα πιο απλό
ένα λεπτό μακριά από το όνειρό μας

Τίποτα πιο απλό
ένα λεπτό να είχαμε οι δυο μας