Χάρτινες βαρκούλες τα κορμιά
θάλασσες δεμένες με σκοινιά
νύχτες που λικνίζονται μες στο φως
κι ο ουρανός τους λάσπη και βυθός

Σκόνη οι μέρες κι ο άνεμος θρασύς
πόσο να πεθάνεις αν δεν ζεις
κρύφτηκε η φλόγα στο ψυγείο
κι ο έρωτας χτυπιέται στο φορείο

Μέθυσες καρδιά μου απ’ το κενό
τόσοι σε κοιτούν αλλά σε βλέπω μόνο εγώ
δυο ευθείες παράλληλες εμείς
κι όμως θα συναντηθούμε αν το πιστέψεις

αν το πεις

Πέτρωσε η φωνή στην άρνησή σου
κι οι ρουφιάνοι όλοι ήτανε μαζί σου
η χαρά μια χώρα που ποτέ δε βρήκα
η αγάπη σα κεντρί από μια σφήκα

τρελαμένα τα ανθρωπάκια πάνω κάτω
θα γαμήσουνε το σύμπαν για ένα πιάτο
θα χορέψουν θα γελάσουν λυσσασμένα
και δεκάρα δεν θα δώσουνε για σένα

Μέθυσες καρδιά μου απ’ το κενό
τόσοι σε κοιτούν αλλά σε βλέπω μόνο εγώ
δυο ευθείες παράλληλες εμείς
κι όμως θα συναντηθούμε αν το πιστέψεις

αν το πεις