Σα το κερί είμαι που σβήνει όταν δε σε έχω δίπλα μου
Καπνούς ρουφάω με λένε αλήτη
Κερνάω κρασί στο σπίτι μου

Κάτω απ’το φως του φεγγαριού σε γνώρισα νεράιδα και μου πες
Σβήσε τα αστέρια και έλα ξάπλωσε μαζί μου
Φωνές μες στο κεφάλι μου αλλά και παραισθήσεις πίσω σου χάος όταν φύγεις θα αφησεις
Της πόλης τα αγρια παιδιά τη νύχτα ξεμυτιζουν
Σε σοκάκια σκοτεινά τα όνειρα τους χτίζουν
Τους νανουριζε η θάλασσα γύρω απ’τη φωτιά
Ήτανε μάγκες που δεν είχαν πολλά

Εεε,έλα και μίλησε μου
Εεε,και μη με βαρεθείς
Εεε,μόνο μια φράση πες μου
Εεε,μακριά μου δε μπορείς