Καπετάνιε μη σαλπάρεις
στάσου λίγο να σου πω
ένα γράμμα να σου δώσω
μια και πας στη ξενιτιά
να το δώσεις στο παιδί μου
αχ, που δε με θυμάται πιά

Κατάρα να 'χει ο αίτιος
κι η ξενιτιά κατάρα
που πήρε το λεβέντη μου
και ζω με τη λαχτάρα

Καπετάνιε μη μπαρκάρεις
είμαι μάνα και πονώ
εσύ ξέρεις από πόνο
όταν ζεις στη ξενιτιά
πως προσμένεις ν' αντικρύσεις
αχ, τα δικά σου τα παιδιά

Κατάρα να 'χει ο αίτιος
κι η ξενιτιά κατάρα
που πήρε το λεβέντη μου
και ζω με τη λαχτάρα