Κάθε φορά έρχεται στ΄όνειρό μου
η εικόνα της που μοιάζει με γιορτή
στα μάτια της υπάρχει όλος ο κόσμος
στα χείλη της απλώνεται η σιωπή
και σαν τη δεις
θα πεις πως είν'αυτή
η πιο ωραία Άνοιξη

Κάθε φορά μιλώ στον εαυτό μου
πως θαν'αυτή συνέχεια μιας ζωής
που πριν να'ρθει δεν είχε σημασία
και θαν' αυτή η μορφή
που θα 'θελα πολύ
η αγάπη της να είναι παντοτινή

Ναι!
Μες στο κορμί μου που κυλά είν'αυτή το αίμα μου
μέσα στου χρόνου τη φθορά είν'αυτή η νιότη μου
μες στο χειμώνα ειν' της άνοιξης ελπίδα μου
μες στη ζωή μου ειν' αυτή η αγάπη η πρώτη μου

Κάθε φορά που αγγίζω τα μαλλιά της
μες στην καρδιά ανθεί πρωτομαγιά
και σαν σκιρτώ απ'τη ζεστή φωνή της
το χέρι της απλώνεται απαλό
και'γω ζητώ στα βάθη του κορμιού της να κρυφτώ