Αλλάξανε στα όργανα χορδές
κι οι μελωδίες μοιάζουν με κραυγές,
ηλεκτρισμένος ήχος δυνατός
δεν φτάνει στην καρδιά μου δυστυχώς.

Αλλάξανε οι συνήθειες κι οι εποχές
ξενοφερμένες παίζουν μουσικές
σε συναυλίες και στα ερτζιανά
στις πίστες κάθε μέρα πιο συχνά.

Αχ το μπουζούκι δεν παίζει έτσι γλυκά
παρέα με τον μπαγλαμά μες στο κουτούκι.
Αχ το μπουζούκι δεν παίζει όπως παλιά
που με κρατούσες αγκαλιά στην πόλη ετούτη.

Αλλάξανε στα όργανα χορδές
και μες στα ξενυχτάδικα ουρές,
απελπισμένος κόσμος που ζητά
μ’ εφήμερα τραγούδια να ξεχνά.

Χαθήκανε τα όπα και τα αλά
και του Ζαμπέτα η διπλοπενιά,
του Βαμβακάρη ένα ντορεμί
που έβγαζε το αχ απ’ την ψυχή.

Αχ το μπουζούκι δεν παίζει έτσι γλυκά
παρέα με τον μπαγλαμά μες στο κουτούκι.
Αχ το μπουζούκι δεν παίζει όπως παλιά
που με κρατούσες αγκαλιά στην πόλη ετούτη.

Αχ το μπουζούκι δεν παίζει έτσι γλυκά
Τσιτσάνη, Χιώτη, Γαβαλά και Ρία Κούρτη.
Αχ το μπουζούκι δεν παίζει όπως παλιά
που με κρατούσες αγκαλιά στην πόλη ετούτη.