Μπρος στο καπηλειό σαν στέκω ορθός
και νιώθω ότι είμαι μοναχός
δεν μένει ο πόνος μου κρυφός
και βγαίνει αναστεναγμός
σιγά με βήματα αργά
κατέβηκα τα δυο σκαλιά

Παίξε μου συρτάκι φίνο
κάνε με αητός να γίνω
βάσανα, καημοί, φαρμάκια σας ξεχνάω
όλα είναι άνω κάτω
στα ποτήρια βρίσκω πάτο
τώρα φέρ' τα μπρος μου να τα πιώ

Σήκωσε τη δεσποινίδα
που 'ναι όμορφη κι ατσίδα
κι ας την να 'ρθει πλάι να τη δω στα μάτια
έλα χόρεψε κοντά μου
και τα έξοδα δικά μου
έτσι νιώθω μόνο τη ζωή

Τώρα είμαι μεθυσμένος
και τα βλέπω όλα διπλά
είμαι πιά ευτυχισμένος
τέλος να μην έχει η βραδιά

Παίξε μου συρτάκι φίνο
κάνε με αητός να γίνω
βάσανα, καημοί, φαρμάκια σας ξεχνάω
όλα είναι άνω κάτω
στα ποτήρια βρίσκω πάτο
τώρα φέρ' τα μπρος μου να τα πιώ

Τώρα είμαι μεθυσμένος
και τα βλέπω όλα διπλά
είμαι πιά ευτυχισμένος
τέλος να μην έχει η βραδιά