Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
τον Μαρκάκη, τον πανάγο τον ψηλό,
είχαν τα χαρτιά στο χέρι και του χρόνου του αλήτη,
να του σπάσουν προσπαθούσαν το μοχλό.

Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
κάθε απογευμα όπως πάντα,
με βοηθάς να ξεγελάσω τον καιρό.
Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
στης ζωής μου τα κουμάντα,
έχω εσένα κι ακονίζω το μυαλό.

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
τον Πανάγο και τον Γιώργη τον Μαρκάκη,
δυο και δυο κάνανε ταίρι, σαν σπουργίτη με σπουργίτη,
προσπαθούσανε να κάνουν μπιριμπάκι.

Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
κάθε απόγευμα όπως πάντα,
με βοηθάς να ξεγελάσω τον καιρό.
Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
στης ζωής μου τα κουμάντα,
έχω εσένα κι ακονίζω το μυαλό.

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
ο Πανάγος και ο Γιώργης ο Μαρκάκης,
ήρθενε καλό χαμπέρι, κι ο ψηλός που φύγει – φύγει,
και την θέση του επήρε ο Μπουμάκης.

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
ο Μαρκάκης, ο Ψηλός και ο Μπουμάκης......