Στης ζήσης το σεργιάνι, στσ' αγάπης το ντουκιάνι,
ο άνθρωπος ξεχωρίζει, τον φίλο που αξίζει,
κι είναι μεγάλο πράμα, σαν του Χριστού το Θάμα,
να 'χεις για μπιστεμένο, φίλο σου αγαπημένο.

Παγιό, Κλινομανώλη, ακούσετε το όλοι,
στο κόσμο έχει αξία, η αληθινή φιλιά,
με τον Καβαλογιάννη, τον Μάρκο τον Βασσάλο,
κατόρθωμα μεγάλο, είν' τση τιμής το ζάλο.

Η μοίρα του καθένα, κατέχει τα γραμμένα,
του φίλου όμως το χέρι, ούτε ο θεός το ξέρει,
που σε βαστά με σθένος, κι άς είναι λαβωμένος,
και σε τραβά με πείσμα, στσ' ελπίδας σου το βήμα.

Παγιό, Κλινομανώλη, ακούσετε το όλοι,
στο κόσμο έχει αξία, η αληθινή φιλιά,
με τον Καβαλογιάννη, τον Μάρκο τον Βασσάλο,
κατόρθωμα μεγάλο, είν' τση τιμής το ζάλο.

Μες την κλειστή ζωή σου, παρηγοριά δική σου,
είναι ο διπλανός σου, φίλος σου κι αδελφός σου,
συντρέμει ο γεις τον άλλο, κάθε καημό μεγάλο,
να γίνει παιχνιδάκι, με τον καιρό ορτάκι.

Παγιό, Κλινομανώλη, ακούσετε το όλοι,
στο κόσμο έχει αξία, η αληθινή φιλιά,
με τον Καβαλογιάννη, τον Μάρκο τον Βασσάλο,
κατόρθωμα μεγάλο, είν' τση τιμής το ζάλο.