Να'ταν ο κόσμος μια αυλή
με γιασεμιά ανθισμένα
με γιασεμιά ανθισμένα

Κι οι άνθρωποι να'ταν συγγενείς
πρόσωπα αγαπημένα
πρόσωπα αγαπημένα

ααααα
Κι η κάθε μέρα μας γιορτή
μεσημεράκι Κυριακής
και τα τραπεζομάντηλα
απο νωρίς στρωμένα

Να μην υπήρχαν πόλεμοι
πρόσωπα ματωμένα
πρόσωπα ματωμένα

Μονάχα παιδικές χαρές
χεράκια λασπωμένα
χεράκια λασπωμένα

ααααα
Κι η κάθε μέρα μας γιορτή
μεσημεράκι Κυριακής
και τα τραπεζομάντηλα
απο νωρίς στρωμένα

Σαν να ξυπνούσαμε αγκαλιά
να λέμε καλημέρα
να λέμε καλημέρα

Γιατί ένα μήλο τη φορά
γιατρέ σε κάνει πέρα
γιατρέ σε κανει πέρα

ααααα
Κι η κάθε μέρα μας γιορτή
μεσημεράκι Κυριακής
και τα τραπεζομάντηλα
απο νωρίς στρωμένα

Να΄ταν ο κόσμος μια αυλή
όμορφα στολισμένη
όμορφα στολισμένη

Γιατί σε τούτη τη ζωή
είμαστε καλεσμένοι
κανείς εδώ δεν μένει

ααααααα
Κι όταν θα έρθει η στιγμή
να λάβει τέλος η γιορτή
Δευτέρα ξημερώματα
να φύγουμε...
Μεθυσμένοι
_______________________