Όπως έλεγα πριν, μετανάστρια είμαι στη γλώσσα μου.

Αν διψάτε κι εσείς σ’ εποχή ξηρασίας
και γυρεύετε τόπο δροσιάς μακριά από ερήμωση
κι απ’ το καύμα του θέρους,
μυστικό σάς προτείνω σημάδι:

την πηγή που αναβλύζει το νάμα
στης πτελέας τον ίσκιο
και την άχραντη κρήνη που γλυκά κελαρύζει
μελιχρόν καθώς ρέει το ύδωρ.

Πιο απλά,
μαγικό ένα ξόρκι ίσως είν’ αρκετό:
το νερό να το λέμε νεράκι.