Την πρώτη μέρα άψυχη σαν πιόνι
αγνώριστη, αμίλητη, σκληρή και αμετακίνητη.
Την δεύτερη μια βόλτα ως το μπαλκόνι
το πάλεψα, δεν νίκησα, με μάλωσα, με χτύπησα.
Την τρίτη μέρα είπα θα με φτιάξω
μα όσο και αν με έντυνα, γυμνή σε όλα έμεινα.
Την τέταρτη είχα πείσμα να ξεχάσω
για λίγο συγκρατήθηκα μα πάλι σε θυμήθηκα.

Έχω τώρα ένα μήνα
που είμαι μέσα σε ένα κύμα
μα δεν πνίγομαι.
Έχω μια ζωή μπροστά μου
που δεν είναι πια δικιά μου
παραδίνομαι.

Την πρώτη μέρα με έκρυψα στο στρώμα
εγωισμός στα χώματα και τύψεις για παπλώματα.
Την δεύτερη δεν άνοιγε το στόμα
προς γνώση και συμμόρφωση το πήρα πια απόφαση.
Την τρίτη μέρα είπα σήκω πάμε
μακριά σου όμως έπεσα να περπατάω ξέχασα.
Την τέταρτη μεθύσια, ότι να 'ναι
στην κόλαση που πέρασα ποτέ δεν σε ξεπέρασα.

Έχω τώρα ένα μήνα
που είμαι μέσα σε ένα κύμα
μα δεν πνίγομαι.
Έχω μια ζωή μπροστά μου
που δεν είναι πια δικιά μου
παραδίνομαι.

Έχω τώρα ένα μήνα
που με τούτα και με κείνα
συμβιβάζομαι.
Έχω μια ζωή που καίω
και δυο λέξεις να σου λέω
σε χρειάζομαι.