Σιωπή. Μια ψεύτρα είν’ η βοή, τα λόγια είναι μαχαίρια,
παντού είν’ η πλάνη. Τραγουδάει σε κάθε από τ’ αστέρια
και μια Σειρήνα ένα τραγούδι επίβουλο θανάτου,
τρομάρα και σπαρτάρισμα κάθε φωνή αποκάτου,
κάθε αρμονία από ψηλά. Σιωπή, Σιωπή, μητέρα,
δώσ’ μου να πιώ στον κόρφο σου νέο γάλα, νέον αιθέρα,
και κάτι που δε λέγεται και κάτι που ανασταίνει.
—Του κάκου· κάποιος μέσα μου μιλεί και δε σωπαίνει…