Δυό πλοία είμαστε, στη θάλασσα τη νύχτα
μοναχικά, που φεύγουν και περνάνε
δρόμους ανοίγουνε, δεν ξέρουνε πού πάνε
δυό πλοία είμαστε, στη θάλασσα τη νύχτα

Και κλαίει η καρδιά και δε μερώνει
και πότισε τους ουρανούς με χιόνι
η πόλη με τα φώτα της σκοτώνει
και κλαίει η καρδιά και δε μερώνει

Κι εσύ μου λες αχ να 'μουν ένα δάκρυ σου
να πιω να πιάσω χούφτες μου τα κρύσταλα
να στάξω να ενώσω όλα τα θρύψαλα
κι εσύ μου λες αχ να 'μουν ένα δάκρυ σου

Και κλαίει η καρδιά και δε μερώνει
και πότισε τους ουρανούς με χιόνι
η πόλη με τα φώτα της σκοτώνει
και κλαίει η καρδιά και δε μερώνει