Ποτέ μη μένεις τελικά

εκεί που περισσεύεις

γιατί σαν ξένος γίνεσαι

φιλιά να ζητιανεύεις



Αυτό που πάντα ζήταγες

και έπαιρνες με τη μία

ήρθε η ώρα αγάπη μου

να μπει παρανομία



Στο τέλος όλα μοιάζουνε

ποτέ να μην αρχίσαν

και θαύματα φαντάζουνε

που οι σιωπές τα σβήσαν



Κι αν στην αρχή ο πόλεμος

μας έδινε ζωντάνια

ήταν αγάπη μου όλεθρος

χαμένη περηφάνεια



Εσύ που πάντα έπαιρνες

χωρίς να αποζητήσεις

ήρθε η ώρα αγάπη μου

την πόρτα αυτή να κλείσεις



Στο τέλος όλα μοιάζουνε

ποτέ να μην αρχίσαν

και θαύματα φαντάζουνε

που οι σιωπές τα σβήσαν