Σού ’στειλα δύο πορτοκάλια
και μία χούφτα με ελιές
και πετιμέζι δυο μπουκάλια
και δύο θάλασσες παλιές.

Τρύγησα όλα τα μελίσσια
μ’ άγριο μέλι κουμαριάς
αλύγιστα τα κυπαρίσσια
όταν τα δέρνει ο βοριάς.

Άλλο τίποτα δεν έχω
να σου στείλω τώρα πια
κι αν σου είπα πως αντέχω,
είπα ψέμματα.

Θα ακονίσω το μαχαίρι
μ’ ένα ακόνι μαραγκού
μ’ αυτό θα κόψω ένα αστέρι
από τ’ αμπέλια τ’ ουρανού.

Για να ’ρχονται στα δυο σου χείλη
όλα τα άγρια πουλιά
μα πως να μείνουμε δυο φίλοι
και πως να σβήσω τα παλιά.