Απομόνωση ή μοναξιά; Προστασία από τη θάλασσα του ασυνειδήτου, λέει ο Jung.
Νησί. Η νήσος των Μακάρων. Μα να ταιριάζει μόνο σε μακάριους ζωντανούς; Γύρω
γύρω ακρογιαλιά. Δέντρα να ρίχνουν τη σκιά τους σε όλα τα γύρω ζωντανά. Οι
άνθρωποι να τρέχουν στη δροσιά. Κι οι Καρυάτιδες, καρτερικές, ελπιδοφόρες, να
βλέπουν τα φαντάσματα του παρελθόντος να εξανεμίζονται, να κολυμπούν με τέχνη,
να φτάσουν πρώτες. Να φύγουν επιτέλους μακριά από τον τόπο της εξορίας τους. Να
τυλιχτούν στα άγρια κύματα. Να λουστούν ξανά στην αύρα του δικού τους
χωροχρόνου, στο φως το άσβεστο, το ελληνικό.