Ήτανε βράδυ
κοντά στην είσοδο του Άδη
η Ευρυδίκη μάζευε τα πέπλα της
προσωπεία σε όλο της το σώμα
Δεν ήτανε ποτέ γυμνή για κανένα

Κι όταν το μαύρο πέπλο έγινε κάπα
όχι για να ζεστάνει
ούτε για να καλύψει
μα για να κρύψει

πήρε τη λύρα από τα χέρια του ’Απόλλωνα
πήρε τη μοίρα από τα μάτια του Ορφέα
και κρύφτηκε στα βάθη της Αυγής