Κοιμάσαι
κι ο ύπνος πάλλεται πλάι σου με φτερούγες
ολόλευκες
Κοιμάσαι
κι ο ήλιος εκδύεται τον χρυσό του μανδύα για να
μη σε ξυπνήσει
Οι μάγοι εγκαταλείπουν τη μυθική Ανατολή
αναζητούν πρωτόθετα σημεία του ορίζοντα
εκεί που ορίζοντες δεν υπάρχουν
Οι άνεμοι καλύπτουν απαλά
με την κάπα του
το γέρο που δεν μπόρεσε ν’ απαρνηθεί τον ήλιο

Δεν ανέτειλε η Σελήνη για να μη σε ταράξει
ο Ενδυμίων σου παραχώρησε τη θεϊκή του κλίνη
Χαμογέλασες στην πρώτη αχτίδα μα δεν
ξύπνησες
ο ήλιος συγκρατήθηκε
τρόμαξε μήπως ανταποδώσει το χαμόγελο με
χρυσαφένια βροχή και σε ξυπνήσει

Ονειρεύομαι πως κοιμάσαι
και το λευκό σεντόνι ιπτάμενο χαλί
σ’ έφερε πέρα από τα σύνορα των πλανητών και
της οδύνης
Ονειρεύομαι πως κοιμάσαι
κι ο ήλιος σ’ ακολούθησε στο πέταγμά σου